Mi Manera III

Η ανάσα του ευάγγελου βενιζέλου ήταν καυτή και ακριβώς πίσω από τον ώμο του γιώργου παπανδρέου εδώ και καιρό. Εξουθενωμένος από τις πολεμικές τακτικές του εξαιρετικού ρήτορα ο γιώργος βούλιαξε λίγες ώρες πριν τις εκλογές. Γιατί στο πασοκ ήξεραν βαθειά μέσα τους ότι δε θα είναι κυβέρνηση και αυτή τη φορά. Η παράταξη είχε χάσει πιά κάθε επαφή με την κοινωνία ενώ ταυτόχρονα είχε χάσει και κάθε επαφή με τη λαική της βάση επενδύοντας ακόμη μια φορά σε πρόσωπο και όχι σε ηγετικές ικανότητες. Ο κόσμος που κάποτε ψήφιζε το κόμμα του σοσιαλισμού γύρισε την πλάτη στην επερχόμενη τραγωδία και επέστρεψε στο φυσικό του χώρο αφήνοντας πίσω του ένα πασοκ βαριά λαβωμένο. Θα ήταν μια μαύρη δευτέρα για το κίνημα.

Το πρωινό της Δευτέρας ήταν παγερό και γεμάτο ομίχλη. Οι κάλπες ξέρασαν και το τελευταίο σταυρό και το τελευταίο ψηφοδέλτιο αφήνοντας μεγάλα στελέχη εκτός βουλής. Στο πασοκ δυστυχώς ακόμη και τη τελευταία στιγμή δε θέλησαν να δουν την αλήθεια κατάματα και αναζητούσαν ευθύνες κυρίως από τον γιώργο. Δεν είχαν υπολογίσει βέβαια ότι ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε χάσει τη μνήμη του απλώς έκανε υπομονή ελπίζοντας σε μια ανάκαμψη που όπως και με το χρηματιστήριο δεν ήρθε ποτέ. Εκείνη τη Δευτέρα συνέβη ένα ακόμη τραγικό γεγονός που θα στοίχιζε στο πασοκ πιο πολύ από την πικρή γεύση της ήτας. Οι δηλώσεις του βενιζέλου πυροδότησαν μια σειρά από αντιδράσεις εκ των έσω που θύμιζαν αρκετά ρωμαική αρένα ενώ ταυτόχρονα η λαγουδέρα της παράταξης ραγισμένη και ξεφλουδισμένη από τον καιρό περίμενε τα χέρια που θα την βαστήξουν για μια φορά ακόμη. Το πασοκ είχε πέσει πάλι σε ύφαλο.

(συνεχίζεται)