To τελικό Σίγμα

ερωτικες ιστοριεσ
sex ρωσιδεσ

H Ψιλικατζού μας/ ΑΝεμος

«Το έχω τελειώσει εδώ και μέρες το βιβλίο. Το διάβασα σε τρεις ή τέσσερις δόσεις. Μπορούσα και μονορούφι αλλά δεν άντεχα. Ηθελα χρόνο αποσυμπίεσης μην πάθω την «νόσο των δυτών». Αυτήν που ανεβαίνει μια φυσαλίδα και εκρήγνυται ο εγκέφαλος. Μερικές φορές το παθαίνω αυτό με τα βιβλία. Πρέπει να βγαίνω από μέσα τους αργά να παίρνω αέρα. Να βλέπω που βρίσκομαι, αν είναι η βάρκα επάνω να πιαστώ. Οσο διάβαζα, αναγκαστικά πιανόμουν από τα γνώριμα κείμενά της, εκείνα που είχα ξαναδιαβάσει στο blog της. Αυτά ήταν το σχοινί μου με την επιφάνεια. Υποψιάζομαι ότι και για εκείνη ήταν και είναι το σχοινί της. Κρατήθηκε από αυτό και κρατήθηκε γερά. Χάρη σε αυτό άντεξε και χάρη στον αγαπημένο της. (Τι τυχερός που είσαι Καλτσό! Σπάνια αγάπη! Την ξέρω αυτή την αγάπη… Την ξέρω καλά! Την ζω! Και δεν παύω να την θαυμάζω όταν την συναντώ και σε άλλους!). Επιφάνεια και μετά άβυσσος. Και ξανά επάνω. Και ξανά πάλι κάτω. Αυτή την εξουθενωτική διαδρομή ζει και περιγράφει η Ψιλικατζού μας. Από το ναδίρ στο ζενίθ. Και ανάποδα. Ξερνώντας νερά, φύκια, ανάσες, σπλάχνα, άντερα. Και θριαμβεύει. Όπως όλοι οι μεγάλοι πολεμιστές και πολεμίστριες. Χωρίς μελό. Χωρίς να χτίζει προσωπικές μυθολογίες. Προπάντων, χωρίς να ναρκισσεύεται. Αυτό ακόμη πιο δύσκολο όταν έχεις να κάνεις με τη γραφή. Γιατί «την παίρνει» να ναρκισσευτεί. «Το ‘χει» διάολε. Δίπλα της είναι το βάθρο, μπορούσε να ανέβει και να πει «δοξάστε» με. Δεν το κάνει. Αντ’ αυτού κλαίει και σπαρταράει, γελάει και χαίρεται, μένει πιστή στην αρχική της πρόθεση: να εξομολογηθεί. Στην πορεία προτίθεται να κάνει και κάτι άλλο: να δώσει κουράγιο. Τα καταφέρνει και τα δύο. Αδειάζει και γεμίζει. Δίνει. Δίνει. Δίνει. Αυτό που θα έδινε στο παιδί που τόσο επιθυμεί, το προσφέρει απλόχερα σε όποιον την διαβάσει. Μοιάζει απίστευτο για άνθρωπο που ζει στην εποχή της τηλεμαλακίας και της χαύνωσης να κάνει κάτι τέτοιο. Κι όμως! Συμβαίνει! Παίρνει τον πόνο της και τον κάνει Δύναμη. Κάτι περισσότερο. Τον κάνει πλάκα. Γιατί θέλει μεγάλη, μα πολύ μεγάλη δύναμη να κάνεις πλάκα μέσα στην κόλαση. Ούτε η κόλαση δεν το αντέχει. Γίνεται παράδεισος. Τίποτα άλλο δεν επιδιώκει η Ψιλικατζού. Μα, τίποτα άλλο. Παρά να ζήσει τη ζωή που της δόθηκε να ζήσει. Και να την συνεχίσει μέσα από την ύπαρξη ενός παιδιού. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αλλά διάολε τι περισσότερο υπάρχει πίσω από όλα τα μεγάλα βιβλία, τα μεγάλα έργα, τις μεγάλες ζωές, παρά αυτό το μερμήγκι που θέλει να αγγίξει τον ουρανό!»

Hip Hop You Nevah Stop

Η τελετή των βραβείων γραφιστικής και επικοινωνίας φέτος θα γίνει στο κατάστημα φένα φρες με κύριο υποστηρικτή τον κινηματογράφο ολύμπιον.

word?

My Way

And now, the end is near;
And so I face the final curtain.
My friend, Ill say it clear,
Ill state my case, of which Im certain.

Ive lived a life thats full.
Ive traveled each and evry highway;
And more, much more than this,
I did it my way.

Regrets, Ive had a few;
But then again, too few to mention.
I did what I had to do
And saw it through without exemption.

I planned each charted course;
Each careful step along the byway,
But more, much more than this,
I did it my way.

Yes, there were times, Im sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall;
And did it my way.

Ive loved, Ive laughed and cried.
Ive had my fill; my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.

To think I did all that;
And may I say – not in a shy way,
No, oh no not me,
I did it my way.

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught.
To say the things he truly feels;
And not the words of one who kneels.
The record shows I took the blows –
And did it my way!

Stous: The Mourning Blade, Zpi, Crazy Monkey, Oneiros, Psilikatzou, Kaltsovrako, Mac Manus, Psaras, Chaka Chan, Elefantas, Naftilos, Pitsirikos, Vrypan, Dont Kiss The Frog, Vjay…
…Τότε που λέγαμε καλημέρες…

Where Is The Ball My dear?

 

Με μια καταπληκτική εμφάνιση εχθές η εθνική μας ομάδα διέλυσε την τουρκία με 1.0. Τα τέσσερα γκολ των τούρκων δεν πιάνουν καθώς ήταν προιόν παραισθήσεων διότι κάποιος ανεγκέφαλος φίλαθλος έριξε ελ ες ντι στο νερό στις πορτοκαλάδες και στις λεμονάδες. Οι παραισθήσεις συνεχίστηκαν καθ όλη η διάρκεια του αγώνα ενώ μεταδόθηκαν με ένα παράξενο τρόπο και στους διεθνείς μας οι οποίοι με νύχια και με δόντια κράτησαν το πολύτιμο 1.0 μέχρι τέλους. Αγχωμένος εμφανίστηκε και ο γκολκήπερ μας αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε καθόλου αντίθετα στον βοήθησε στις καταπληκτικές επεμβάσεις σου εκτός φάσης όπως και στις εκτινάξεις του με ταχύτητα και ευκινησία ,που θα ζήλευε και μια λεοπάρδαλη της αφρικής, πάντα στην αντίθετη πλευρά από την πορεία της μπάλας. Μια μόνο φορά ο τερματοφύλακάς μας εμφανίστηκε μπερδεμένος γιατί του είχαν πέσει τα κέρματα από το παντελονάκι του στο γρασίδι του γηπέδου και έψαχνε να τα βρεί με κόπο. Εξοχος και ο γιανακόπουλος ο οποίος όχι μόνο ήταν μαχητικότατος αλλά και μεγαλόψυχος καθώς λυπήθηκε τους καημένους του τούρκους και δεν έβαλε γκολ.

Κατά το μέσον περίπου του αγώνα οι διεθνείς μας έδειξαν σημάδια κόπωσης και αδιαθεσίας (τρείς είχαν τα ρούχα τους, δύο είχαν φάει πατσά και πονούσε το στομάχι τους, ένας είχε πιάσει ψείρες στο κεφάλι και όλο ξυνόταν και υπόλοιποι είχαν πέσει θύματα καντίνας στη σταδίου). Ετσι ο αγέρωχος προπονητής μας σε συνεργασία με το υπουργείο άμυνας και την πυροσβεστική υπηρεσία επιστράτευσε f16 και b52 τα οποία πετούσαν με αλεξίπτωτα καινούριες ενδεκάδες κάθε δέκα λεπτά στον αγωνιστικό χώρο κάτι το οποίο παραξένεψε και εκνέυρισε τους τούρκους διεθνείς οι οποίοι την στιγμή εκείνη μετακινούσαν την εστία τους κοντά στο σημαιάκι του κορνερ για να μη δεχθούν άλλα γκολ.

Μετά τη λήξη του αγώνα οι ενστάσεις από την ελληνική ομάδα έπεσαν βροχή με πρώτη και καλύτερη την αμβισβήτηση της νίκης των τούρκων. Οι παίκτες μας ισχυρίστηκαν ότι εκεί που μπήκε το πρώτο γκολ εκεί μπήκαν και τα υπόλοιπα άρα η ελλάδα νίκησε καθώς τους είχαν ενημερώσει ότι θα έπαιζαν μπακότερμα με τους αντίπαλους. Η δεύτερη ένσταση είχε να κάνει με τη μπάλα στην οποία οι τούρκοι είχαν βάλει μαγνητάκια νέας τεχνολογίας με αποτέλεσμα να μένει διαρκώς στα πόδια τους.