Duh

Εδώ και τρείς μέρες περίπου συμβαίνουν μερικά αξιοπερίεργα. Δεν μπορώ να μπώ στο hotmail, το δίκτυο σέρνεται, μερικά αστεία bash scripts (ούτε στο πρώτο έτος ρε παιδιά… έλεος) που προσπαθούν να γίνουν admin και λοιπά φαιδρά.

H Δύναμη Του Αρνούμαι

1. Εαν θα πληρωθείς φρόντισε να μάθεις αυτά τα χρήματα από που προέρχονται. Οχι μόνο να διεδικείς το μισθό σου αλλά κυρίως φρόντισε ώστε αυτά τα λεφτά να είναι καθαρά.

2. Εαν δεις εσύ κάποια λαμογιά κατέγγειλέ την αμέσως. Μη μασάς.

3. Η καταγγελία του Λαμόγιου και του Παράσιτου είναι η μοναδική σου δύναμη

4. Μη φοβάσαι. Τα Λαμόγιο ζουν και τρέφονται από το δικό σου φόβο.

5. Σεβάσου τον Ανθρωπο. Μη πετάς γόπες στο δρόμο. Αν δείς κάποιον να το κάνει μάλωσέ τον.

No Future…

Από αυτή τη η γενιά των 15χρονων που ξέρει ότι αύριο δεν θα έχει μέλλον και αν θα έχει είναι με προδιαγραφές λεκτικού βιασμού, 15ωρων για 1000 ευρώ, λίγο πιάσιμο του κώλου για σταθερή εργασία, λίγο πραγματικό βιασμό που στα δικαστήρια θα ανατραπεί εις βάρος του. Από αυτή τη γενιά που δολοφονείται καθημερινά με ψέμματα, με σφαίρες, με συντηρητισμό, με βιασμούς, με ξύλο. Από αυτή τη γενιά που ξέρει ότι δεν θα έχει πιά κανένα όραμα, καμμία ιδέα, κανένα πάθος για ζωή.  Από αυτή τη γενιά, από αυτά τα παιδιά θέλω να ζητήσω συγνώμη που κρέμασα το στόμα μέχρι κάτω βλέποντας την απάθεια χρόνια τώρα, που την παρεξήγησα θεωρώντας τη «χαμένη», που δεν κατάλαβα ότι η απάθειά τους ήταν απάντηση στο  no future, που τους έκραξα γιατί δεν πλησιάζουν όπως εμείς το αντίθετο φύλο…

Παιδιά συγνώμη. Δεν ήξερα. Ξέχασα πως ήμουν κι εγώ παιδί.