O Διάβολος Φορούσε Nike

Επιστροφή και καλά ξεμπερδέματα με το μέλλον (που είπε κι ένας φίλος). Αυτή η χρονιά μπήκε με μπερδέματα, βόλτες, μια απίστευτη θεατρική παράσταση, φαγητά, ποτά, τραμ, μετρό, τρένα, ταξιά, ηλιόλουστες μέρες, wii και ματ στα εξάρχεια. Γουελ δεν μπόρεσα ακόμη να καταλάβω τι και ποιούς φύλαγαν τα παιδιά με τα όπλα στα χέρια αλλά ήταν πολύ άσχημο συναίσθημα να πηγαίνεις για φαγητό και να περνάς δίπλα από οπλισμένους με αυτόματα στην Ελλάδα του 2006 και στην καρδιά της Αθήνας. Κοιτάω την πινακίδα και γράφει Σόλωνος. Αλήθεια! Κι εγώ είχα την εντύπωση ότι ήμουν στην Αργεντινή ή στη Χιλή. Περιμένω να δώ και κανένα άρμα μάχης στο δρόμο αλλά τίποτα. Στο μοναστηράκι τα ίδια. Περιπολικά σε πλήρη ανάπτυξη φώτιζαν με το γλυκό τους φως τα κορμιά μας ενώ έδεναν αρμονικά με τα πυροτεχνήματα στο σύνταγμα.

Τελικά προσγειωνόμαστε στο σταθμό παρ΄όλες τις προσπάθειες του Κρέιζυ να με κρατήσει κανα δυο μέρες ακόμη κάτω ισχυριζόμενος ότι ξέχασε το κινητό του ενώ παράλληλα με έχωσε σε λάθος μετρό. Στη καμπίνα την πέφτω κατευθείαν για ύπνο σκασμένος από τα σουβλάκια του σάββα. Κατά τις πέντε το πρωί ξυπνάω από μια τρελή και αδικαιολόγητη στύση. ΟΚ! Φτάνουμε στην πιό ερωτική πόλη για αυτό και οι σηκωμάρες. Χμμ…Η πόλη στολισμένη με τα καλά της με υποδέχεται με την υγρασία της σε πλήρη ανάπτυξη.