Αρκετές φορές οι εκδότες και οι *ευγενικότατοι* διευθυντές πιστευουν -και το πιστευουν πραγματικά- ότι είναι και οι ίδιοι ένα κομμάτι χαρτί. Στη αέναη αγωνία τους να πουλήσουν -ότι άλλο απέμεινε από- τον εαυτό τους που τον έχουν πουλήσει πρίν αρκετό καιρό σε ένα ομαδικό μπαζάρ ανταλάσσοντας τον μικρό πρίγκηπα με το pretty woman ή την Αλίκη Στη Χώρα των θαυμάτων με την εκλαικευμενη της μορφή δηλαδή την πέγκυ ζήνα, ή τη ζήνα ή τον ηρακλή την ώρα που πνίγει τη λεσβία λερναία ύδρα, εκπορνευονται με τη χειρότερη μορφή πορνείας: την επιλεκτική αμνησία. Ξεχνάνε πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, ξενερώματα. Ξεχνάνε το χωριουδάκι τους στις χιονισμένες παρυφές του ολύμπου η οποιουδήποτε άλλου βουνού και εμφανίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα ως οι νέοι deus ex machina που παρέα με τον νεφεληγερέτη εξακοντίζουν κεραυνούς εναντίον γνωστών και αγνώστων. Ξεχνάνε όμως -μέσα στον πανικό τους για την υπωτυπώδη επιβίωση- ένα πολύ σημαντικό κανόνα της ζούγκλας: στη φύση επιβιώνει ο δυνατότερος. Οχι αυτός που είναι μυικά δυνατότερος βέβαια αλλά εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη θέληση για ζωή.
Χαρτοπολτός. Ασες του Ασες εντ Νταστ του Νταστ. Το χαρτί είναι πεθαμένο και υπάρχει μόνο γιατί υπάρχει ένας άγνωστος κύριος που λέγεται BVLGARV, μια κυρία που ο παράδεισος είχε σχήμα οβαλ και της έδωσε το όνομα Prada και ένας κύριος ακόμη που λέγεται Ουίνστον Τσώρτσιλ…
*
Dark Angel 